Das Dritten eert onze nummer 4

Persoonlijk geloof ik nergens in. Maar wat er zaterdag gebeurde was toch wel een schitterend iets. Het was 12 november. Een dag die bij Das Dritten in het geheugen gegrift staat. Éen van de zwaarste data uit het bestaan van ons elftal. De dag dat we onze nummer 4 verloren. Maar blijkbaar had hij nog wel iets voor ons in petto. Als je 4-1 achterstaat in de 80e minuut tegen de koploper en uiteindelijk 4-4 gelijk speelt, dan zal onze nummer 4 ons wel een zetje hebben gegeven.

De voorbereiding leek wel rond. In de leidersapp ging het namelijk vooral over het leed dat Sinterklaas heet. Eltoy moet iedere week 26 kinderen op de basisschool bezig houden, dus hij moet up to date zijn. Toen Bonemans vertelde dat er iets met de boot was, was er pure paniek. Gelukkig mocht Sinterklaas met een privejet naar Hellevoetssluis. Dus alles is weer goed gekomen. ‘Behalve voor de klimaatactivisten’, opperde Skip. ‘Die gaan zich weer vastlijmen en spandoeken ophangen omdat we een kever moet redden ofzo.’ Ja zo gaat dat tussen de 4 van de technische staf. Belangrijke zaken.

Hoe dan ook, we stonden er weer met 15 man. Voor de wedstrijd dacht iedereen dat Jaapie eindelijk een chick had gescoord. Hij zat een poosje met een meidje te praten aan de zijkant van het eerste veld en iedereen hoopte dat ie beet had. We zijn als Derde natuurlijk niet snel tevreden met de dameskeuze van onze spelers, maar bij Jaapie zijn we al lang blij als hij met iets levends praat. Ineens stond ze op en liep ze weg. Hij kwam naar ons toe en we stonden klaar om hem te troosten. Maar niet getreurd, het bleek zijn oma te zijn.

Wij zaten al achterin onze warming-up toen s’Heerenbroek eindelijk een keer het veld op kwam. Er was communicatief iets fout gegaan, maar ze waren gelukkig op tijd. Na een minuut stilte voor het verschrikkelijke drama in het Veldzicht van vorige week, trapten we af.

In de basis stonden: Oublie. Van links naar rechts achterin, Zwaailamp, mini-Katoekan (Knor), Kocksie en Jaapie. Op de midden, Skippie, Pavement Pinkel en Ecke. Voorin Wout en Puddy. Ja het is Puddy geworden. Dank u allen voor het stemmen.

Allemachtig wat begonnen we slecht. De tegenstander had alleen maar de bal en Kocksie zag zich na een paar minuten al genoodzaakt om hard in te grijpen. Die tackle leverde hem direct geel op. Het blijft in de laagste regionen van het voetbal achterlijk dat dit ook direct 10 minuten oplevert en dat merkten we. Zes minuten later stonden we 0-2 achter.

We werden ook daarna constant overlopen en we kwamen niet in ons spel. Met hun snelle jongens hadden ze constant druk op ons. We speelden gelaten. Lieten het op ons afkomen en we creëerden bijna niets. Uiteindelijk kregen we voor rust ook nog de 0-3 tegen.

Het werd tijd voor een andere mindset. In de rust werd de strijdlust van Jaapie naar voren gehaald. Dat was was de technische staf wilde zien. Werken voor volk vaderland. En punten pakken voor onze nummer 4, want dat hadden we voor de wedstrijd afgesproken.

De tweede helft begonnen we een stuk beter. Er kwam druk op de verdediging van de tegenstander. De jongens geloofden weer. En dit resulteerde door goede pressing ook in de 1-3. Ecke was in de rust naar de linksback gezet omdat Zwaailamp daar overlopen werd. Maar door onze pressing kwam hij aanvallend zelfs in balbezit. Omdat de Broekies een erbarmelijk slechte keeper in de goal hadden, vloog een voorzet van Ecke weer zowaar de goal in. Op Fifa zou hij een badge krijgen ‘voorzetten tot doelpunten promoveren’.

De spirit zat er weer in. Om er extra elan in te gooien kwam werden Puddy, Pinkel en Skip naar de kant gehaald en kwamen Slangemens, Doelie en Pascallah het team versterken. Kleine sidenote: Pascallah maakte met zijn dikke pens na iets van een jaar weer zijn rentree. Goed te zien, dat zoveel kilo zo nu en dan nog kan rennen.  Toch pakte het niet direct goed uit, want Doelie had even verkeerd begrepen waar hij stond. In plaats van naast of achter Kocksie, stond hij lichtelijk op zes te voetballen, en kwamen de Broekies weer door en schoten ze de 1-4 binnen.

We waren even lichtelijk van ons á propos (dat heb ik ff gegoogled voor de juiste spelling)

Maar ineens kwam de swung erin. Wij bleven druk geven ondanks de uitzichtloze situatie. De Broekies leunden steeds verder naar achteren en ineens viel de 4-2. Wout kreeg de bal ineens voor de voeten en frommelde ergens rond de 80e minuut de bal naar binnen. Er bleek in het team weinig besef dat er nog prima tijd was voor een resultaat. Nadat er vanaf de kant werd geschreeuwd dat ze vol door moesten gaan, begon er ineens een lichtje te branden.

Niet veel later maakte Puddy de 3-4. Hij had de hele week liggen zweten in bed en constant om pappie gevraagd. Maar zoals dat hoort: ziek van maandag tot en met vrijdag en zaterdag weer paraat. U denkt nu: Puddy? Maar die was toch gewisseld? Zo gaat dat in de kelderklasse. Als je wordt gewisseld, hou dan de kleren maar aan. Want tussendoor was ook Pinkel er al weer in, maar er ook al weer uit gegaan. Die kreeg een kuitblessure en we hopen dat dat niet al te ernstig is.

Mini Katoekan stond op dit moment al enige tijd op het middenveld en schreeuwde met het kwijl rond z’n mond naar de zijkant, of we nu dan ook echt door moesten gaan? JA DUH, was het stellige antwoord van Eltoy Bonemans en DGL. En zo geschiede. De bal kwam op rechts bij Wout en die ramde hem werkelijk met de kracht van een tornado bovenin de goal: 4-4. Wat een ontlading en wat een moment. Iedereen werd helemaal gek. Stiekem wilden we toen nog wel op zoek naar de overwinning, maar na het laatste fluitsignaal voelde de 4-4 tegen de koploper eigenlijk wel als een overwinning.

We hadden na de wedstrijd afgesproken om ons kratje bier op te drinken in de kleedkamer. Op Jef. Onze nummer 4. Die ons naar een 4-4 overwinning heeft gestuwd. We blijven aan je denken vriend!