Verslag VVA 2 - Hardenberg '85 4

Raymon had volgens mij stiekem wat in z'n koffie gedrukt, want een aantal minuten later zat Dani aardig tam bij de voorbespreking. Alle scenarios werden doorgenomen, wat als het druk zetten niet lukt, wat als we nou achter komen, wat als onze keeper nou geblesseerd raakt? Oh nee, dat laatste waren we ff vergeten, maar goed, hoe groot is die kans nou. Waar het uiteindelijk op neer kwam is dat het in de volgende formatie moest gaan gebeuren: 

433 

Op goal stond Richard Seinen, vooral omdat hij zo lang is. Verder kan hij ook aardig een balletje wegleggen, dus voor de verdediging ideaal om achter je te hebben. 

Die verdediging bestond uit Piele, Wokkie, Opa en (C)art Boster  

Op het middenveld was er 1 wijziging ten opzichte van het vertrouwde plaatje. Op 8 en 10 stonden uiteraard Niels "Puskas" Redder en Stefan "Cheese" Haasjes, maar op 6 stond in plaats van talent v/h jaar Lars (die overigens iedereen voor de gek hield dat hij een weekend weg was, wat hem uiteindelijk de kop kostte), Jossa vd Bossa de Locatelli van VVA 1 

En de aanval, van links naar rechts, Broer van Puddy, Titties en vanaf rechts Jasper Hoev... en voordat de naam uitgesproken was onderbrak Opa het verhaal. "Als Jasper maar wel goed druk zet he!" Hoeve had geen seconde om te reageren, want Opa rende, mede door 't Rakkie, op een aardig tempo richting het whiteboard. Hij greep de magneetjes bij Raymon uit de klauwen, begon druk te schuiven en smeet ondertussen met voetbaltermen van ongekend niveau. Hij vergat alleen dat hij al zo in de wedstrijdstemming zat, dat ie het gehele whiteboard met de daarop geschoven magneetjes afschermde. Toen iedereen dacht dat zijn uitleg voor de jonge Hoeve uitleg eindelijk zou beginnen, liep hij met een grijns op het gezicht weer terug richting zn stoel. "Zo moet het wel duidelijk zijn toch?" 

Wellicht had hij zich vergist, want voor de oplettende lezer stond onze andere Jasper, topscorer van dit sterrenensemble met maar liefst 13 goals achter zijn naam, Noeverman niet in de basis. Snoef had namelijk bedacht dat het deze week wel een goeie timing zou zijn om ziek te worden. Gelukkig was na een uitleen periode van een halfjaar de beruchte Arjen "Bierpong" Dunnink wedergekeerd bij VVA en sloot hij aan bij onze selectie. Onze Titte was namelijk een halfjaar naar Kroatië afgereisd om daar zijn top vorm terug vinden. Als ik zijn verhalen moet geloven heeft zelfs Dinamo Zagreb wat belletjes naar Luuk gepleegd, omdat hij geregeld voor spectakel zorgde in het Maksimir. De gretigheid was vandaag dan ook duidelijk aanwezig en de timing was perfect nu Snoef het met een plekje op de bank moest doen. 

De bank werd warm gehouden door de Blonde Tempel, MOTM TinkieWinkie, BolsAdvies, Fashionweek, Snoef en Geit 

Nou, lang genoeg geluld, u kwam voor het voetbal. 

De warmingup verliep voorspoedig, iedereen was messcherp en gedreven om het 4-2 verlies van de eerste seizoenshelft weg te vegen. Toch kwam het team enigzins zenuwachtig uit de startblokken, hier en daar wat onwennigheden en de keeper moest duidelijk zijn draai nog vinden. Echter, waren de eerste kansen voor Avereest, waarna ze '85 begonnen weg te tikken. Na een minuut of 20 op de klok vond het broertje van G dat de tegenstander wel duizelig genoeg was, hij begon een mooie slalom en de een na de ander plofte achter hem neer. Zelfs de keeper stuurde hij de verkeerde hoek in waarna zijn schot, met chocoladebeen!, via een tegenstander rustig de goal in rolde. Titte had het doelpunt op zn naam kunnen zetten, dit vond hij echter een genante manier om zn rentree te bekronen, dus stelde hij dit uit naar een wat spectaculairder moment (Dinamo Zagreb kijkt namelijk alleen highlights, wist Titte). 

Hardenberg wist niet wat hen overkwam, normaalgesproken konden deze veteranen al wandelend bijna elke verdediging verschalken met begaafde loopacties en mooi combinatiespel. Alleen, was de druk van VVA was zo hoog dat ze de verdediging amper uit kwamen. Kwamen ze dat wel, dan stond er nogsteeds een dijk van een verdediging die je 5x voorbij moet voordat je bij eindbaas Richard in het zicht kwam. Nog geen 5 minuten na de eerste stuurde G's broertje de broer van Puddy diep. KuupaTroopa kon op zijn dooie gemakje naar de keeper marcheren, maar vergat het balletje in het net te leggen. Via een schermutseling kwam de bal op randje 16 uit bij Bierpong Titte. Daar was hij dan, het uitgelezen moment, al die maanden training komen op dit moment samen. Tegenspelers (ook wel "medestudenten") prezen hem om zijn werklust, dag in dag uit probeerde Arjen "Bierpong" Dunnink zijn boogbal te perfectioneren. Met gevoel zette Titte zijn voet tegen de bal, waarna de keeper er alleen nog maar met open mond en grote ogen naar kon kijken (het deed me een beetje denken aan hoe Casillas bij de kopbal van Van Persie aan de grond genageld stond). 2-0!!! 

De bank sprong van blijdschap als een groepje tieners op een schoolgala door het coachgebied en de hartslagmeter van Spaik knapte zowat uit mekaar. Ook Richard kon zijn ogen niet geloven en kwam het met de wisselspelers vieren. Dachten we tenminste. 

Tot grote schrik stond de vinger van Seinen niet meer recht in het kootje, een scenario wat we dus niet voorzien hadden. In alle stress werd er naar de bankspelers gekeken. Na kort overleg vond Snoef dat hij wel lang genoeg op de bank zat en nam de verantwoordelijkheid op zich. 

Uiteraard stoomden we gewoon lekker door. KuupaTroopa, wat overigens in het Japans onbezorgd lopen betekent, kon bij elke steekbal onbezorgd weglopen van zijn directe tegenstander. Deze beste meneer was aardig op leeftijd en had niet de tijd genomen om een rondje langs ’t Rakkie te lopen. Kuupa nam de 3-0 en de 4-0 voor zijn rekening en ook Hoeve legde er voor rust nog eentje in. 

Ondertussen was de frustratie bij de tegenstander dusdanig hoog dat de enkel van Wokkie getorpedeerd werd, die daar helaas niet meer bovenop kwam. De tegenstander kwam goed weg, want de scheids had enkel een plakje kaas in zijn binnenzak gestopt.  

Toen stond daar ineens een verdacht bruin jochie met blond haar langs de lijn. Hij had de voorbespreking maar overgeslagen, want zijn moedertaal heeft ie ingeruild voor Indonesisch. Verrek.. het is de nieuwe Koster! Alsof er een geschenk uit de hemel neerdaalde op de Blonde Tempel, mocht hij plaats nemen tussen de gebroeders Koster om zijn naam te verwezenlijken.  

In de rust werd iedereen nogmaals op scherp gesteld. Niet in paniek raken bij een tegengoal en hoog blijven druk zetten, want daar kunnen ze bij ’85 niks tegen verzinnen. Er werden een aantal wissels doorgevoerd, BolsAdvies voor Bossa, TinkieWinkie voor Piele en Snoef mocht zijn handschoenen verruilen voor de plek van Titte. Vonder stond na de rust in het goal, waar hij de komende 1,5 uur niet meer uit zou komen. 

Al snel maakte onze topscorer er 6-0 van, waarna het motortje op wat lagere toeren ging draaien. De scheids besloot een eerlijke deler te zijn en gaf Stefan “Cheese” Haasjes voor de grootste onzin ook een plakje kaas. Nou hoor ik u denken, dit vind Stefan vast verschrikkelijk. Integendeel, ik ben de archieven in gedoken en vond dit mooie plaatje van Stefan die blijkbaar wel houd van zo’n gele. Ergens in de minuten daarna maakte de tegenpartij nog 6-1 en 6-2, maar we hadden in de rust geleerd dat we niet in paniek moesten raken, dus deden we dat ook niet. Fashionweek en Geit werden uit hun illusie geholpen en richting de warming up van Das Dritten gestuurd. Echter, moesten de 2 een minuut of 10 voor het einde toch weer terugkomen, want vuile meters gaan de Broer van Puddy en het Broertje van G na zo’n masterclass niet meer maken. 

Eindstand 6-2, taak volbracht.